Bİ SES VEREYİM DEDİM

Selam blogcanlar,
Ne zamandır hiç keyfim yok.Blogspot bir garip olalıdır bende  bir garibim.Hayat her zaman ki monotonluğun da devam ediyor.Gorat babayı da okumayı bırakıcam galiba zaten çok okuyabildiğim de söylenemez Balzac kasvetiyle depresyonun sınır çizgisinde gezen bana hiç iyi gelmiyor.
İki haftadır hayatımda olağan aksiyonların dışında gelişen tek şey netten sadece denemek için başvurduğum bir iş ilanından aranmam oldu .Şirket bilgileri gizli bir firmaya zaten uzun yıllar çalıştığım pozisyon için başvurmuştum aynı gün aradılar tabi ben şok görüşmeye çağırdılar ama nerde ben üç çocuğu bırakayımda görüşmeye gideyim .Öylesine başvurmuşdum da diyemedim biraz daha konuşunca telefonda şirketin İstanbul da çalışırken ki müşterim olduğu ortaya çıktı.Tabi ben ikinci kez şokta .Telefondaki bayana patronlarının beni çok iyi tanıdığını görüşmeye gelmemin gereksiz olduğunu eğer benimle çalışmak isterse siz beni arayın dedim.Üçüncü şok akşama şirektin sahibi aradı.İzmir de ne işin var diyor adam eğer çalışmak istersem mutlaka gel diyor.Ciddi ciddi düşünmedim desem yalan ama çocuklara kıyamadım bizim meslek (tekstil)öyle sabah 9 akşam 6 değil ki gecesi gündüzü yok hafta sonu yok ama yine de seviyordum mesleğimi sanırım hiçbir zaman masa başı insanı olamadım ben...
Neyse en azından özgüvenim için iyi oldu demek imkanım olsa iş bulabilirmişim...
Bahar havalarda kendini göstermeye başladı umarım benim ruh halime de yansır.Blogspotda da sıkıntılar giderse iyi olur uğraşamayacağım başka yerlerde çünkü...
Bakalım mevlam neyler neylerse güzel eğler.
NİLERK