BAŞLIKSIZ...

Şu klavyenin başına geçtiğim de hiç bu kadar beklememiştim yazacaklarımı düşünmek için.Evet ölüm sen gerçekten acısın ve düştüğün yeri yakıyorsun.Ne kadar bilsek de ölümün bir son değil, bir başlangıç ,bir vuslat olduğunu,zaten bu dünyanın yalan ,gerçek olanın ahiret olduğunu ve her canlının bir gün ölümü tadacağını yine de dağlıyor ölümün acısı içimizi....

Dedemizin emaneti biricik ananemiz i kaybettik salı günü .Tam da duası gibi ''Demin ayaktaydı '' desinler derdi hep yatmadan kimseye yük olmadan vefat etmeyi dua ederdi.Aynen de öyle olmuş .Önce kalp krizi geçirdi diye telefon çaldı beş dakika sonra tekrar telefon çalınca anladım açmak istemedim ama, ama kaçış yoktu o kötü haberi aldım.

Tüm ailemiz inanamadı şoktaydık nasıl toparlandık ,nasıl gittik anlamadık, sabaha karşı vardığımız evinde onsuz olmak çok ağır geldi.Bayramda toplanıp gidecektik birkaç sene önce yaptığımız gibi çocukları,biz torunları ve bizim çocuklarımız başını ağrıtacak tık ....Nasip ...

Hoşça kal küçük hanımefendim ...

Mekanın cennet olsun ananem ,Rabbim sonsuz merhameti ile muamele etsin...