Selam,
Şimdi daha önce hiç kimseye bahsetmediğim bir şeyden bahsedeceğim burada. İlk çocuğum dünya ya geldikten sonra bir huy peyda oldu bende ve çocuk sayısı artıkça bu huy da çoğaldı. Günlük yaşamda olabilecek en küçük aksilikler ya da normal şeyler karşında mesela eşimi aradığımda ilk 3 çalışta açmadığında, büyük oğlum okuldan ya da bakkaldan beş dakika geç geldiğinde, ufaklıkları odalarında 5 dakika yalnız bıraktıktan sonra ilk seslenişim de cevap vermediklerin de o kısacık zaman dilimlerinde kafamdan öyle senaryolar kuruyorum ki en baba korku filmleri yanında hiç kalır yani…
Bunu içimden yapıyorum kimseye belli etmiyorum ama kendi uydurduğuna kendi inanır misali baya ızdırap çekiyorum. Hani 7 numara diye bir dizi vardı bilenleriniz vardır. Orda karakterin adını hatırlayamayacağım bir kadın vardı gençlere koçlarla piliçler diye seslenirdi ya o da aksilikler karşısında şöyle olaraktan böyle olaraktan araba altında kalaraktan diye cümleler kurardı. İşte sonum ona benzeyecek galiba.
Aslında hep iyi şeyler düşünmek gerektiğine inanıyorum ama bunu istemsiz yapıyorum .Bazen de bu özelliğim işe de yarıyor bıçakları bulaşık makinesine hep aşağı doğru koymak gibi ,yolda yürürken çocukları hep göz ve kol hizamda kalacak şekilde tutmak gibi,daha bir sürü sayamayacağım tedbirler almak gibi ama acaba hayatımı zorlaştırıyorum bilemiyorum çünkü yaşanacaksa yaşanıyor.
İşin ilginç tarafı kötü senaryoları kurarken başıma gelirse ne yapmam gerektiğini de hayal ediyorum. Mesela bir kaza oldu ambulansımı çağırım yoksa kendi arabamla mı? Götürürüm ilk kime haber veririm beynim hiç ara vermeden bunun gibi bir sürü soru cevaplandırıyor. Gerçi 2 yıl önce benim en hareketli çocuğum ortanca oğlum sadece iki basamaktan düşerek kafasını yardı, evim ile hastanenin arası o zamanlar 200mt.idi ve ben hem arabayı kullanıp hem çocuğu sürekli konuşturup hem de kış günü klimayı en soğuğa getirip güya 200 metrede kanamayı yavaşlatacağım diye uğraşabilmiştim.
Dedim ya var bende bir gariplik… Yoksa bütün anneler demi var?
7 yorum:
Biraz fazla hassas davranıyorsun bence.Daha sakin olmaya ve sakin davranmaya çalış.
ben de bazen evhamlanırım ama seninki sanki birazcık fazla be canım:))) biraz daha iyimser düşünmeye çalış...gerçi yapında var sanırım bu biraz zor olur belki ama ilerisi için diyorum...şu bıçakları bulaşık makinasına ters koyma işi bende de var :P
annelikten canımm anneliktenn anne olmak demek sürekli sızlayan bir yürek taşımak demekkk :((
rabbim velatlarımıza uzun omurler versin inşallah onların acılarını kotu gunlerini bize gostermesin
sevili assahara ve eymen paşam bu durumun biraz abartılı olduğunun farkındayım ve zamanla hafiflemesini umuyorum ve dua ediyorum.
tesettür aşkdır :amiiin canım amiiin
HAHAHHA AYNI BENNNN=p
sağol yaşamsal ganimetler tek olmadığımı bilmek içimi ferahlatıyor....
Yanlız değilsin canım inan bana ..Ben bu halimden güzel sonuçlar çıkarmayı öğrendim mesela;önceden yaşadığım için daha hazırlıklıyım olaylara ve yapacaklarımı çoktan sıraya sokmuş oluyorum ,içimde paniği önceden yaşamış olduğum için soğukkanlı oluyorum.Bu da bir anne için çok büyük bir avantaj bütün anneler bilir öyle değil mi?
Yorum Gönder